Inleiding
Het gaat hier om een veel voorkomend probleem bij zowel topsporters als recreatieve sporters. Het MTSS komt veelal voor binnen sporten waarin hardlopen, springen en andere herhaalde ‘high-impact’ belastingen een rol spelen, zoals hardlopen, volleybal, basketbal en turnen.
De kans dat klachten chronisch worden is groot, waarbij toegepaste behandelingen vaak onbevredigend zijn. De diversiteit aan behandelmogelijkheden is groot, vaak is de geboden zorg echter niet afgestemd op de persoon.
Wat is het?
MTSS is een verzamelnaam voor allerlei klachten aan het scheenbeen. Er bestaat nog altijd onduidelijkheid over de precieze etiologie en pathofysiologie van het MTSS. Een theorie verklaart de klachten aan de posteromediale tibiarand door herhaalde tractie van de voetflexoren (m. soleus, m. tibialis posterior en de m. flexor hallucis longus)
De tweede theorie gaat uit van overbelasting door herhaalde axiale buigbelasting op de tibia. Sommige auteurs beschrijven een combinatie van de twee theorieën, waarbij naast de axiale belasting ook herhaaldelijke tractie van vooral de m. soleus zou zorgen voor buigbelasting op het bot.
In 1986 introduceerde Detmer een classificatiesysteem voor het MTSS. Hierbij werd uitgegaan van een continuüm tussen microfracturen, ‘bone stress’ of corticale fracturen van de tibia (type I), periostealgie (type II) en het chronisch compartimentsyndroom (type III).
De Oorzaak
MTSS is een van de meest voorkomende hardloopblessures omdat dat loopafstand een extrinsieke risicofactor is voor het MTSS. Onderzoek heeft ook aangetoond dat het vrouwelijke geslacht of pronatie/toegenomen pronatie bij het staan en het landen van de voet is door verschillende auteurs benoemd als intrinsieke risicofactor voor het ontwikkelen van het MTSS. Verder is een vergrote endo- en exorotatie mogelijkheid in de heup en een verminderde kuitomtrek intrinsieke risicofactoren zijn voor het ontstaan van het MTSS.
Fysiotherapeutisch behandeling
De behandeling voor MTSS is er allereerst op gericht om de oorzaak van klachten bij u te achterhalen. Vervolgens zal advies worden gegeven over de dosering van belasting en pijn inhibitie. Daarna wordt middels fysiotherapie en manuale therapie de voorwaarde voor toename van belasting gecreëerd. Hierna zal de therapie zich middels oefentherapie focussen op herstel op activiteiten en participatie niveau.
Heeft u te maken met deze klacht? Maak dan vandaag nog een afspraak!
Literatuur
Moen MH, Holtslag L, Barten C, Bakker EW, Weir A, Tol JL, Backx FJG
The treatment of medial tibial stress syndrome in athletes; a randomized clinical trial. Sports Med Arthrosc Rehabil Ther Technol 2012; 4(1):12
Moen MH, Tol JL, Weir A, Steunebrink M, de Winter TC, Medial tibial stress syndrome; a critical review. Sports Med 2009; 39(7): 523-546
Bouche RT, Johnson CH. Medial tibial stress syndrome (tibial fasciitis): a proposed pathomechanical model involving fascial traction. J Am Podiatr Med Assoc 2007; 97 31-6
Goodship AE, Lanyon LE, McFie H. Functional adaptation of bone to increased stress. An experimental study. J Bone Joint Surg Am 1979; 61 539-46
Detmer DE. Chronic shin splints. Classification and management of medial tibial stress syndrome. Sports Med 1986; 3 436-46
